Doordat de kwaliteit van beeldvorming toeneemt en beeldvormend onderzoek steeds vaker wordt ingezet, neemt het aantal toevalsbevindingen, oftewel incidentalomen, toe. Het huidige beleid omtrent incidentalomen is gericht op het uitsluiten van ernstige aandoeningen die potentieel levensbedreigend zijn. Hoewel de prevalentie van incidentalomen (afhankelijk van het soort beeldvorming) hoog is, is uit onderzoek gebleken dat de klinische relevantie vaak laag is. Het diagnosticeren van een incidentaloom kan bovendien negatieve consequenties hebben: het kan leiden tot angstklachten bij de patiënt, morbiditeit als gevolg van invasieve diagnostiek en behandeling, en toenemende zorgkosten. Vanuit het perspectief van een toekomstige dokter rijst de vraag of de keerzijde van incidentalomen, in de vorm van VOMIT’s, SPEW en stijgende zorgkosten, niet een te hoge prijs is voor vooruitgang van beeldvormende technieken.