Samenvatting

Het obstructieveslaapapneusyndroom (OSAS) wordt beschouwd als een chronische aandoening met een levenslange behandeling. In combinatie met een goede klachteninventarisatie is het mogelijk om tijdens een polysomnografie OSAS te diagnosticeren. Voor het bepalen van het niveau van de collaps is een eventuele (slaap)endoscopie te overwegen. Momenteel zijn de MRI en CT voor diagnostiek bij patiënten met een verdenking van OSAS beperkt aan te bevelen en is er enkel bij de planning van een bimaxillaire osteotomie ruimte voor een Cone Beam CT (CBCT). Verschillende behandelingen zijn beschikbaar voor patiënten met OSAS, maar er wordt altijd eerst een vorm van conservatieve behandeling ingezet. Voor patiënten met lichte en matige OSAS is de primaire behandeling een mandibulair repositieapparaat. De gouden standaard voor patiënten met matig tot ernstige OSAS is continuous positive airway pressure, maar de therapietrouw bij deze behandeling schiet vaak tekort. Overige behandelingen zoals chirurgie zijn nog behouden voor patiënten die niet voldoende te behandelen zijn met niet-invasieve methoden. Met name de bimaxillaire osteotomie lijkt steeds populairder te worden voor patiënten met ernstig OSAS en voor patiënten die een definitieve oplossing wensen.