Het aantal radiologische onderzoeken is de afgelopen jaren sterk gestegen, tezamen met het aantal onderzoeken waarvoor een relatief hoge dosis wordt toegepast. Niet alleen bij volwassenen, maar met name ook bij kinderen. Dit geldt vooral voor computertomografie (CT) en interventieprocedures. Omdat deze toename extra risico’s met zich mee brengt voor deze jonge patiëntengroep, is het belangrijk om duidelijke richtlijnen te hebben hoeveel dosis bij een bepaald onderzoek met voldoende diagnostische beeldkwaliteit als standaard mag worden beschouwd en bij welke dosiswaarden er mogelijk sprake is van een te hoge (of te lage) dosis. In Nederland en een aantal andere Europese landen is daarom in het afgelopen decennium het diagnostisch referentieniveau (DRN) geïntroduceerd.2