Samenvatting

Aanvankelijk werd cone-beam CT (CBCT) bijna uitsluitend gebruikt binnen de tandheelkundige radiologie. De eerste generatie CBCT-systemen werden later steeds meer toegepast voor beeldvorming van onder andere de neusbijholten, fracturen van het aangezicht en de temporomandibulaire gewrichten. 3D-cefalometrische beeldvorming van het hoofd en de nek werd mogelijk toen er CBCT-systemen beschikbaar kwamen waarmee opnamen van het volledige hoofd konden worden gemaakt. Systemen waarop de rotatie kon worden gestopt waren nodig om dynamische slik- of faryngografie-onderzoeken uit te voeren. De komst van krachtigere CBCT-systemen leidde vervolgens de weg naar beeldvorming van het slaapbeen en de schedelbasis. Ten slotte maakten deze high-end CBCT-systemen het mogelijk om musculoskeletale beeldvorming van de kleine gewrichten uit te voeren. Deze niet-tandheelkundige CBCT-technieken hebben geleidelijk de conventionele röntgenopnamen en CT-onderzoeken vervangen, omdat zij beeldvorming met een hogere resolutie, lagere stralingsdosis en minder metaalartefacten mogelijk maakten. In dit artikel worden de belangrijkste niet-tandheelkundige CBCT-indicaties besproken.