In de jaren 90 van de vorige eeuw werden draagbare röntgentoestellen geïntroduceerd. In eerste instantie werden ze in militaire setting gebruikt en voor forensische odontologie. Korter geleden zijn ze breder in gebruik gekomen en worden ze aangeboden aan tandartsen en dierenartsen. In de tandheelkunde wordt daarbij door de leveranciers geclaimd dat ze een vervanging zouden kunnen zijn voor de klassieke, vast aan de muur gemonteerde apparaten. In dit artikel zal worden belicht in hoeverre draagbare röntgenapparaten een alternatief zijn voor vaste röntgenbuizen voor intra-orale opnamen in de tandheelkunde.