Bijnierincidentaloom – een diagnostische uitdaging

Door op 28-12-2018
  • 00Inleiding
  • 01Normale bijnieren
  • 02Beeldvorming
  • 03Differentiële diagnostiek bijnierincidentalomen
  • 04Diagnostisch beleid  bijnierincidentalomen: benigniteit versus maligniteit
  • 05Reacties (0)

Samenvatting

Asymptomatische ‘incidentalomen’ van de bijnier als nevenbevinding bij beeldvormende procedures (CT, MRI, echo), komen frequent voor en vormen diagnostische uitdaging voor radiologen en clinici. Een incidentaloom van de bijnier betreft elke bijnierlaesie die ‘bij toeval’ wordt ontdekt bij een patiënt zonder een bekende maligniteit. De prevalentie van incidentalomen stijgt met de leeftijd en de meeste betreffen niet-hyperfunctionerende adenomen. Adenomateuze en niet-adenomateuze bijnierlaesies kunnen meestal van elkaar worden onderscheiden met behulp van CT en MRI. Niet-adenomateuze bijnierlaesies hebben veelal geen specifieke radiologische kenmerken ter nadere differentiatie. Dit artikel biedt een radiologische benadering ter differentiatie van bijnierlaesies, die zich als incidentaloom op beeldvorming kunnen presenteren. De huidige richtlijnen ten aanzien van de diagnostiek en follow-up worden besproken.

Log nu in om het volledige artikel te bekijken of om te reageren.

Abonneren

Informatie over dit artikel

Auteurs Kulawska, M.
Schoots, I.G.
Thema Nascholingsartikel
Accreditatie 1 accreditatiepunt
Publicatie 28 december 2018
Editie Imago - Jaargang 4 - editie 4 - 2018 | editie 4

Leerdoelen

  • weet u hoe u een adenomateuze en niet-adenomateuze bijnierlaesie herkent;
  • kent u de verschillen op beeldvorming van andere bijnierlaesies;
  • herkent u de kenmerken van een benigne en maligne bijnierincidentaloom.